Koku odama kadar geldi. Ekrandan kafamı kaldırıp kapıya doğru baktım bir an gelişini selamlayacakmış gibi. İzinsiz girmenin mahcubiyetiyle usul usul ilerliyordu içeri. Nasıl da neşelenmişti ortalık bir anda. Hoş gelmişti sefa getirmişti. Bilinçsizce soluduğum havanın varlığını hissettirdi. Odadaki tüm havayı çekercesine kocaman bir nefes aldım, hapsettim kafesime.
Artık pişmek üzere olmalıydı. Midemde giderek şiddetini artıran iç savaşta daha fazla kayıp vermeden ateşkes ilan edilmeliydi. Son birkaç mailime de hızlıca göz attıktan sonra bilgisayarımın ‘kapat’ düğmesine dokundum. Ne çok parmak izi olmuştu ekran. ‘Yemekten sonra güzelce bir silmeli’ düşüncesiyle beraber mutfağa doğru yol aldım. Mis gibi... Koridor buram buram tarhana… Mutfağa yaklaştıkça yüzüme daha kuvvetli çarpıyordu. Kendimi bir an çizgi filmlerde kokuya kapılıp sarhoş sarhoş o rotayı takip eden çizgi karakterler gibi hissettim.
Kokuya gidiyordum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder