Küçükken ‘anneee bitti ‘ dediğimizde yüzümüzde oluşan o sevinç, o muzip tebessüm yerini ne zaman göz yaşına bırakmaya başladı? ‘Bitti’ kelimesi ilk ne zaman ‘ayrılığı’ elinden tutup getirdi karşımıza? O ilk ihanet… ilk hayal kırıklığı… Hangi yaş dönemimizde?
Bizimle birlikte o da mı ergenliğe girdi? Hormonları onunla da dalga geçti mi? Kızdı mı sövdü mü küstü mü? Sivilcelendi mi yoksa? Bilmeden patlattık da derinlerde o yüzden mi iz bıraktı? Kimisi o kadar büyüktü ki kocaman bir boşluk yarattı baktığımız her an için için sızlatan. Dolduramadık yerini, yok edemedik izini. O yüzden saklanmadık mı aynalardan, odamıza kapanmadık mı günlerce, kapatıcılar sürmedik mi üzerine.
Zaman’a dayadık başımızı yine son çare. Hem zaten kozmetik de zararlı değil miydi cilde?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder